Anton de Wit als hoofdredacteur van de Fabeltjeskrant

Anton de Wit wordt hoofdredacteur Katholiek Nieuwsblad

Katholiek publicist Anton de Wit wordt de nieuwe hoofdredacteur van Katholiek Nieuwsblad. Dat maakt het weekblad vandaag bekend.

Er waren eigenlijk maar twee serieuze kandidaten voor de vacature: Anton de Wit en Andries Knevel. Het bestuur van Katholiek Nieuwsblad wilde namelijk per se iemand met de letter ‘A’, want de vorige hoofdredacteur begon met een ‘H’ en dat was bij nader inzien toch niet zo goed bevallen. Maar ja, op de cv van Andries Knevel stond dat hij een maffe protestant was, dus dat ging mooi niet door. Hahaha, wat een loser. Ja toch, niet dan?

Omdat Knevel totaal ongeschikt was, viel de keuze op de enige katholiek die nog niet zoveel te doen had. Het is gelukkig niet de eerste keer dat De Wit aan het hoofd staat van een krant. Tussen 1990 en 1992 was hij hoofdredacteur van een dagblad in het Grote Dierenbos. Daarin stond precies vermeld hoe het met de dieren was gesteld. Echt waar? Echt waar!

Nu willen jullie vast meer weten over het leven van Anton de Wit. Nou, dat komt mooi uit, want ik ben zijn officiële biograaf.

Anton de Wit: een biografie

Anton de Wit werd in 1979 geboren op het ruimteschip Nostromo, dat op weg was naar de aarde. In tegenstelling tot andere mensen werd hij geboren uit de borstkas van een man. Achteraf gezien was dat eigenlijk best vreemd. Maar ja, er gebeuren wel vaker rare dingen. Ja toch, niet dan?

In 1997 won De Wit kaartjes voor een schip dat zogenaamd niet kon zinken. “Lachen!”, dacht hij, en toen ging hij aan boord. Daar ontmoette hij een of ander wicht. Die was verloofd, maar wilde desondanks wel met hem rampetampen. Toen raakte de stuurman zo van slag, dat hij tegen een ijsschots voer. Daardoor zonk het schip en daar was niemand echt blij mee. De Wit verdronk helaas. Dat was eigenlijk helemaal niet nodig, want het drijfhout waar dat wicht op lag, was echt wel ruim genoeg voor twee personen. De persoonlijke lijfspreuk van de nieuwe hoofdredacteur van Katholiek Nieuwsblad is sindsdien: “Mokkels zijn niet te vertrouwen.” Persoonlijk vind ik dat je met meer respect over wijven moet spreken. Bovendien gaat hij daardoor vast mot krijgen met Mariska Orbán. Maar ja, dat is zijn probleem. Ja toch, niet dan?

Anton de Wit op een schip met een wicht.
Anton de Wit en een of ander wicht op een boot.

Eind jaren negentig: moeilijke jaren

Nadat hij klaar was met verdrinken, specialiseerde De Wit zich in het boren van olie. In 1998 nam zijn leven echter wederom een dramatische wending. Er kwam toen een asteroïde ter grootte van Texas op de aarde af, en dat vond NASA niet zo leuk. Dus vroegen ze Anton of hij even met een spaceshuttle naar die asteroïde wou gaan om er een gat in te boren en er een atoombom in te plaatsen. Zo gezegd, zo gedaan. Alleen ging er iets mis en toen moest hij samen met die bom achterblijven in dat gat in die asteroïde, waardoor hij in duizend stukjes ontplofte. Maar ja, dat is het risico van het vak. Ja toch, niet dan?

Toch was het wel een triest einde. Maar omdat de wereld was gered, vonden de mensen het niet zo triest als die keer dat hij een hele tijd met een irritant rotventje aan het praten was, dat spoken kon zien. Toen de mensen er na een uur en zevenenveertig minuten achter kwamen dat De Wit zelf ook een spook was, waren ze allemaal geschokt en moesten ze wenen. Maar ja, wat verwacht je dan van iemand die het jaar daarvoor was ontploft op een asteroïde? Zo iemand is meestal een spook. Ja toch, niet dan?

Anton de Wit met Cole Sear (Haley Joel Osment)
Anton de Wit en een of ander rotventje dat spoken ziet.

Betere tijden in het nieuwe millennium

Vanaf 2001 ging het weer een stukje beter met De Wit. Hij werd uitgenodigd om te komen studeren op een school voor tovenarij. Daar maakte hij twee vriendjes, hoewel je je kunt afvragen of het wel echte vriendjes waren. De ene had namelijk geen ziel, want hij had rood haar. En de andere was een meisje, dus dat telt niet. Op school haalde hij echter allerlei stommiteiten uit. Het stomste was nog wel dat hij een verboden kamer inging die werd bewaakt door een hond met drie hoofden. Als mensen een luik zien met een driehoofdige hond die nogal boos kijkt, dan begrijpen ze meestal vanzelf wel dat ze niet naar binnen mogen gaan. Maar Anton dus niet. Daarom belandde hij op de ziekenboeg. Maar ja, wie niet horen wil, moet maar voelen. Ja toch, niet dan?

In 2005 kroop De Wit door een kast en ontmoette hij een of andere halve geit en ook nog een leeuw. Samen beleefden ze doldwaze avonturen, maar daarvoor moesten ze eerst een heks doodmaken. Het was daar alleen wel heel koud, dus ik begrijp nog steeds niet waarom hij niet tegen die halve geit zei: “Bekijk jij het maar lekker met je stomme rotwinter. Ik kruip fijn terug in mijn warme kast.” Het was natuurlijk wel heel goed en katholiek wat hij deed, want niemand houdt van heksen en volgens de Bijbel moet je ze toch doodmaken. Maar ja, hij had zelf wel dood kunnen gaan of, erger nog, verkouden kunnen worden. Ja toch, niet dan?

Anton de Wit en een of andere halve geit.
Anton de Wit en een of andere halve geit in de vrieskou.

Het moreel verval van De Wit

In 2010 vond De Wit dat hij wel lang genoeg op het rechte pad was gebleven en werd professioneel misdadiger. Hij maakte een plan om de maan te stelen met behulp van zijn kleine gele handlangers, een paar weeskinderen en een krimpstraal. Dat plan mislukte natuurlijk faliekant. De maan stelen is namelijk niet echt een realistische doelstelling. De meeste dieven beginnen met het stelen van kleine dingen, zoals een pen of een kauwgombal. Pas wanneer ze dat onder de knie hebben, gaan ze over op grotere zaken, zoals een auto, een flatgebouw, of – als ze het echt groots willen aanpakken – het ego van Ivo Niehe. De maan is echter zelfs voor doorgewinterde draaideurcriminelen te hoog gegrepen. Maar ja, niet iedereen kan logisch nadenken. Ja toch, niet dan?

In 2017 besloot hij dat hij inmiddels elke morele integriteit had verloren en werd hoofdredacteur van Katholiek Nieuwsblad. Maar ja, dat is dus waar we nu zijn beland en dat was ook een beetje het punt van dit artikel. Ja toch, niet dan?

Nou, dat was het dan. Dikke doei!

, , , , , , , , , , , , ,

Jaap de Wit

Jaap is geboren in 1978 in het wonderschone Bergen op Zoom, en thans woonachtig in Gouda. Overdag is hij software engineer en ‘s avonds is hij Rooms-Katholiek. Hoewel hij kort na zijn geboorte al een tijdje katholiek is geweest, was hij jarenlang atheïst. Op een dag in 2010 liep hij per abuis tegen het het ware geloof aan en sindsdien zit hij weer stevig in de kerkbanken. Sinds 2012 is hij enthousiast lid van Koor Padua en sinds 2014 is hij ook acoliet in Gouda.

Alle berichten van Jaap


4 reacties op “Anton de Wit wordt hoofdredacteur Katholiek Nieuwsblad”

  • Ik herken mij wel wat in Antons levensverhaal, in die zin dat ik mij ooit ook puberaal afzette tegen mijn ouders en afreisde naar een vreemd land om daar een dwaze ideologie aan te hangen. Maar inmiddels ben ik volwassen geworden, heb dat dwaze katholicisme weer afgezworen en ben teruggekeerd naar het huis van mijn vader, die mij als een verloren zoon weer in de armen sloot en een feestmaal voor mij bereidde waar ‘Berts familiediner’ bij in het niet zinkt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *