Overvloedige maaltijden

Psalm 43 : 1
Geduchte God, hoor mijn gebeden;
Strijd voor mijn recht, en maak mij vrij
Van hen, die, vol arglistigheden,
Gerechtigheid en trouw vertreden,
Opdat mijn ziel Uw naam belij’,
En U geheiligd zij.

Wat hebben water, bergen, leeuwen en Emma Watson met elkaar gemeen?

Juist ja, ze komen allemaal voor in Aronofsky’s nieuwe film Noah; het verhaal dat zo mooi past bij de Psalm van afgelopen zondag (Judica). De film die zo niet-bijbelgetrouw is dat al voor het uitlekken van het script de christelijke groeperingen over elkaar heen buitelden om er schande van te spreken. En terecht! Nergens in de film komen dinosaurussen voor, terwijl die volgens de grootste criticasters van de film toch echt in Noach’s tijd wel aanwezig geweest moeten zijn. Sterker nog, ze moeten zeker ook op de Ark aanwezig zijn geweest. Een grote blunder van Aronofsky: iedereen weet dat een film beter wordt met een goede scheut dinosaurussen!

Paniek terwijl er niet eens dino’s zijn.

Om de regisseur en acteurs in kwestie eens stevig aan de tand te voelen ben ik dan ook afgereisd naar de V.S., alwaar ik op budget van de redactie niet alleen genoten heb van een paar heerlijke weken Santa Monica Beach maar ook wat nietsontziende vragen heb gesteld aan de argeloze crew. Want om in te kunnen schatten of het Broodje Paap-publiek van ons een positief of negatief kijkadvies meekrijgt is het belangrijk om de geloofwaardigheid van de spelers te testen. Lees deze (ongecensureerde!) versie en bepaal zelf of u vindt dat Russel Crowe, Jennifer Connelly, Emma Watson, Anthony Hopkins, Logan Lerman, Douglas Booth en Leo McHugh Carroll de moeite van het kijken waard zijn.

Uw Broodje-Paap-Interviewer (BPI): “Mevrouw Connelly, wat kunt u ons vertellen over de film Noah?”
JC: “Echt, hij is trouw aan de geest van het verhaal in de Bijbel. Wat je ziet is dat de controverse die is gegenereerd door mensen die speculeren maar nog niet de film hebben gezien. We krijgen nu juist feedback van religieuze leiders die de film hebben gezien en hem echt omarmen en ondersteunen.”
BPI: “Wat is uw favoriete eten?”
JC: “Oh, kalkoenburgers! Ik was vegetariër, maar tijdens de zwangerschap van mijn jongste zoon kreeg ik daar zó’n zin in… dat was het einde van mijn vegetarische periode. Maar ik houd ook wel van quinoa, hoor.”

BPI: “Mejuffrouw Watson, welke impact heeft de film op u persoonlijk gehad?”
EW: “”Wanneer je de film hebt bekeken, krijg je een gevoel van: ‘Wow, we hebben de verantwoordelijkheid gekregen over deze prachtige wereld’, en wil je er meer voor doen en iets teruggeven. Ik kwam tot een soort inkeer. Alleen al het maken van de film heeft me fysiek als emotioneel uitgeput.”
BPI: “Wat is uw favoriete eten?”
EW: “Zonder twijfel chocolade-bananenbrood. Na de opnames ben ik mijn appartement een paar weken niet uit geweest. Ik liep dagen achtereen in mijn pyjama rond en heb alleen maar dagen achter elkaar chocolade-bananenbrood gebakken. Dat had ik echt nodig om mezelf weer op te bouwen, zogezegd!”

BPI: “Meneer Hopkins, in de film speelt u Methusalem. Die rol is u op het lijf geschreven, nietwaar?”
AH: “Jazeker, en niet alleen door mijn leeftijd. Ik bedoel, Stella houdt me jong. Ik vond het vooral leuk om stiekem hallucinogenen door Russel’s drankje heen te doen dat ik hem voorschotelde in de film. En niets door hebben, hè? Fantastische gewoon. De visioenen in de film zijn echt, hoor, niets gespeeld aan.”
BPI: “Wat is uw favoriete eten?”
AH: “Brood, koekjes en pasta … [zucht] … maar die eet ik niet meer. Te veel calorieën, weet je. Indiaas dan maar of zo, rijst met iets pittigs?”

BPI: “Jongeheer Lerman, wat vindt u van de kritiek op Noah?”
LL: “Ehhhh … wat zei Emma er over? Nou, dat dus.”
BPI: “Wat is uw favoriete eten?”
LL: “Wat vindt Emma ook al weer lekker? Oh ja, sushi.”

BPI: “Jongeheer Booth, u werd door uw tegenspeelster Emma Watson eerder al omschreven als ‘stuitend aantrekkelijk’. Hoe heeft u dit gegeven in de film Noah verwerkt?”
DB: “Oh, ik vind mezelf helemaal niet knap. Ook al ben ik op aanraden van mensen maar gestopt met rugby, omdat dat mijn gezicht misschien zou beschadigen. Schoonheid zit van binnen. Daarom heb ik voor de film ook mijn lange lokken en mijn baard heel casual laten staan. Ik bedoel, scheren deden ze nog niet in de tijd van Noach, toch?”
BPI: “Wat is uw favoriete eten?”
DB: “Ik houd van heel veel soorten eten. Niet alleen om de smaak, maar ook de hele ervaring er omheen. De helft van goed eten zit ‘m in een mooie presentatie.”

BPI: “Jongeheer McHugh Carroll, welke scene uit de film heeft op u de grootste indruk gemaakt? De overstroming, de dieren, de aanval op de Ark?”
LMcHC: “Russel in z’n blote kont, gedver! Had Anthony weer eens wat in zijn beker gedropt, lag ‘ie daar voor pampus in zijn blote niksie. Kon ik weer iemand gaan halen om hem te bedekken. Ik word er ‘s nachts soms nog steeds wakker van.”
BPI: “Wat is uw favoriete eten?”
LMcHC: “Ik ben veertien, wat denk je? Burgers, friet, cola en pizza natuurlijk!”

BPI: “Meneer Crowe, wat vindt u van alle kritieken die de film heeft ontvangen?”
RC: “Irrationeel.”
BPI: “Wat is uw favoriete eten?”
RC: [lachend] “Dinosaurussteak van de grill!” En, even later serieus: “Maar de Bagna Cauda van de paus die we aten nadat hij de film zijn zegen had gegeven was ook erg lekker.”

Jaja, denken we bij Broodje Paap dan – daar heeft ‘ie ons anders helemaal niets over verteld. Gelukkig voor alle kritische zielen zal Ken Ham, Aronofsky’s grootste criticaster, de fouten uit Noah recht zetten. Na zijn grote overwinning in het debat met Bill Nye heeft hij zijn oude plannen om de Ark na te bouwen tot een themapark weer nieuw leven ingeblazen. Mét dino’s. En zeg nou zelf: da’s een hele verbetering, toch?


De recepten van Noach

, , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

Marsha

Marsha is geboren en getogen in het Brabantse, maar woont inmiddels al weer bijna tien jaar in een vinexwijk het oosten van het land. Daar probeert ze een huishouden met twee ondernemers (waarvan zij er zelf één is) en drie kinderen met wisselend resultaat in goede banen te leiden. Eigenschappen als kalmte, berusting en een opgewekt humeur zouden daarbij heel goed van pas komen en staan dus nog op haar verlanglijstje. Ze hoopt dat ze in haar heiligenboeken daarvoor wat aanknopingspunten vindt, maar die liggen door alle drukte helaas nog ongelezen op haar nachtkastje. Tot die tijd zoekt ze haar goede humeur in chocolade.

Alle berichten van Marsha


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *