Over goede voornemens en katholieke avonturen, deel 2

• Jaap de Wit
• 11 januari 2017
• Een rooms sausje, Radio Maria
• 5

Zijn goede voornemens wel christelijk?

Een ongeluk zit in een klein hoekje. Zo luisterde mijn vrouw vorige week per abuis naar Groot Nieuws Radio in plaats van Radio Maria. Dat gebeurt haar wel vaker. De stelling van de dag was op dat moment: “Zijn goede voornemens wel christelijk?” Toen ik dat hoorde, moest ik meteen lachen en wist ik dat ik naar het verkeerde station luisterde. Op Radio Maria komen namelijk alleen maar slimme mensen aan het woord en die stellen niet van die onnozele vragen.

Ik moest daardoor denken aan mijn column van twee jaar geleden. Ik sprak toen over goede voornemens en katholieke avonturen en constateerde dat sommige christenen het doen van goede voornemens maar een heidens gebruik vinden. Persoonlijk vind ik het juist goed om eerlijk naar jezelf te kijken en je telkens weer te willen bekeren. Zelfs al houd je het nog geen maand vol.

In januari 2015 keek ik terug op het voorgaande jaar en blikte alvast vooruit op het jaar dat zou komen. Het leek me wel leuk om dat dit jaar weer eens te doen.

Een terugblik

Laat ik dus beginnen met het afgelopen jaar. Volgens sommigen was 2016 een rampjaar, omdat er zoveel beroemdheden zijn overleden. Ik moet toegeven dat ik ze nog niet heb gemist. Zo vaak kwamen Leonard Cohen en Carrie Fisher niet bij mij over de vloer, en George Michael groette me niet eens op straat. Het enige sterfgeval dat ik echt niet kan verkroppen, is dat van acteur Frank Kelly, vooral bekend vanwege zijn rol als Father Jack Hackett in de serie Father Ted. Hij wist me er altijd op subtiele wijze aan te herinneren dat priesters soms ook minder goede kanten hebben.

Maar verder was 2016 voor mij eigenlijk een prima jaar. Op persoonlijk vlak ging het goed, maar daarnaast heb ik ook doldwaze katholieke avonturen beleefd. Zo had ik de eer te mogen spreken op het congres Bruisende Kerk en heb ik tot twee keer toe gezellig gebrainstormd op een ‘meet & greet’ (& eat) van Katholiek Leven. Vooral de vele ontmoetingen met mede-gelovigen zijn me het afgelopen jaar bijgebleven.

Helaas zijn mijn vele activiteiten vorig jaar weleens ten koste gegaan van deze website. Het leven als pasgetrouwd man bracht ook de nodige wijzigingen in mijn dagelijkse routine. Hoewel ik die gelukkig als zeer positief heb ervaren, moest Broodje Paap daardoor af en toe echt even wachten. Gelukkig werd ik eind vorig jaar ziek en was ik zo’n anderhalve maand geveld door een longontsteking. Ik had daardoor tijd om eens goed na te denken en heb toen besloten om de website compleet te vernieuwen.

En een blik vooruit

Dat brengt me bij dit jaar. Het zal de oplettende bezoeker zijn opgevallen dat Broodje Paap inmiddels een heel ander uiterlijk heeft. Ik hoop dat de site daardoor iets toegankelijker is en rustiger oogt. Ook heb ik de ondertitel veranderd naar ‘best wel katholiek’. Ten eerste is de website nu eenmaal best wel katholiek. Ten tweede vind ik dat je het beste wél katholiek kunt zijn. En ten derde vond ik dat gewoon grappig.

Hoe het ook zij, één van mijn goede voornemens is om dit jaar meer artikelen te publiceren dan vorig jaar. Dat wordt nog wel een uitdaging, want in mijn dagelijkse routines als pasgetrouwd man komt alweer een drastische verandering. Mijn vrouw is namelijk al een hele poos zwanger, om precies te zijn ergens-in-de-dertig weken. Dat betekent dat ons eerste kindje eind februari of begin maart geboren zal worden.

Het is voor mij extra spannend, aangezien het mijn tweede kindje is en ik met mijn eerste maar weinig contact heb. Laatst las ik dat de oprichter van Facebook, Mark Zuckerberg, geen atheïst meer is sinds hij vader is geworden. Ik vind het mooi om te lezen hoe de verwondering over het pasgeboren leven hem naar het geloof heeft gebracht. Ik herinner mij de geboorte van mijn dochter ook als een mooi wonder, hoewel ik destijds nog gewoon atheïst bleef. Bij mij was het het verlies dat me uiteindelijk naar het geloof bracht.

Dat contrast vind ik erg interessant. Zowel geluk als verdriet kunnen een mens blijkbaar dichter bij God brengen. Ik denk dat het belangrijk is dat er gezonde balans is tussen die twee uitersten. Gelukkig zijn betekent dat je open staat voor de prachtige momenten in het leven, en tegelijkertijd ook de moeilijke kanten weet te omarmen. Dankbaarheid en vertrouwen dus. Als ik nog een goed voornemen mag noemen, dan is het dat ik me dit jaar ook als vader steeds dankbaar mag voelen voor dit wonderbaarlijke geschenk en me tegelijkertijd gedragen mag weten in de zorgen die ongetwijfeld ook op mijn pad komen.

Katholieke avonturen

Ik heb me trouwens laten vertellen dat kinderen krijgen sowieso een erg katholieke avontuur is. Dat kan wel kloppen. Mijn voorouders waren namelijk ook erg katholiek. Toen er nog telefoonboeken waren, moest men dan ook een heel bos kappen om genoeg papier te produceren voor de pagina’s met telefoonnummers van de familie De Wit. Zo zette mijn grootmoeder elf kinderen op de wereld, en vond daarnaast ook nog tijd om haar rozenkrans te bidden. Ik denk niet dat wij de elf gaan halen, maar ook met ons eerste kindje samen zullen we ongetwijfeld voorlopig onze handen vol hebben.

Twee jaar geleden was ik nog maar pas verloofd. Ik voorspelde toen dat ik in 2016 een column zou doen over vieze luiers en gillende katholieken. Dat is er vorig jaar nog niet van gekomen, maar ik hoop dat dit jaar alsnog te doen. Met een beetje geluk kan ik jullie over een paar maanden vertellen wat de meest katholieke manier is om een luier te verschonen: ad orientem of ad populum.

Dit artikel is gebaseerd op mijn column in ‘Van Harte Katholiek’ van 11 januari 2017 op Radio Maria.