Gold Card singles

Gold Card singles

Over het boek 'Mooi niet alleen' van ds. Rebecca Onderstal.

De celibatair – zoals ikzelf – is eigenlijk een Gold Card single. Iedere luchtvaartmaatschappij heeft wel een Gold Card, of zoiets. Dan zit je ook net als iedereen in een vliegtuig te zweten, maar de wachtruimtes zijn comfortabeler, de rijen korter, de drankjes lekkerder, en de stewardessen vriendelijker. Zo zijn celibatairen Gold Card singles. Wij hebben dezelfde problemen met de veel te grote hoeveelheden voorverpakte etenswaren van de Albert Heijn, en onzinnige toeslagen wanneer je een reis boekt. Maar: geen ex, en geen moeizame dates. Je hebt vrienden die ‘net zo’ zijn, want die kom je immers tegen op een seminarie. En uiteindelijk rol je binnen in een leven dat helemaal ingericht is op singles. Sterker nog: waarschijnlijk zou het pas echt in de soep lopen als ik het niét was.

Het single bestaan is mij niet overkomen. Ik heb nooit de neiging gehad om met de slingers in de hand een potje te huilen, om maar een mooi beeld uit het boek te gebruiken. Jarenlang heb ik nagedacht over dit leven, en er uiteindelijk uit overtuiging voor gekozen. Dat betekent overigens niet dat het zonder strubbelingen is, waarover straks meer. Maar ik heb dus geen ervaring met een regulier single-bestaan … Daarom zal ik me maar beperken tot datgene waar ik het meeste van af weet: het bestaan van de Gold Card single. Overigens niet om de economy class singles de ogen uit te steken, of om meer Gold Cards te slijten. Ik ben vooral blij dat ik de gelegenheid heb om een veelal onbegrepen levensvorm wat toe te kunnen lichten.`

Hoe zit dat met het celibaat?

En hoe zit het dan met ‘dat celibaat’. Laat ik beginnen bij de toelichting uit het boek. Neem en lees, die is goed! En wel hier om: Rebecca poogt in alle oprechtheid er iets van te begrijpen, en deelt een bijzondere ontdekking: het leven van deze ongehuwden heeft ontzettend veel te maken met liefde en toewijding. Die respectvolle benadering vormt een groot contrast met de ervaring die iedere priester regelmatig opdoet: de bewering van anderen dat je leven afgesneden is van de liefde. Persoonlijk vind ik dat het moeilijkste aan het celibaat. Niet het offer, de huidhonger die we ook hebben, maar het me moeten laten welgevallen dat anderen zo over mijn leven spreken. Als single kun je het idee hebben dat mensen iets over je denken … tegen celibatairen zeggen ze het hardop – en lang niet altijd fijnzinnig …

Gold Card single Anton ten Klooster bij de boekpresentatie van 'Mooi niet alleen' van ds. Rebecca Onderstal.
Typische Gold Card single

Het celibaat is iets wonderlijks, maar ook een wonder van liefde. Dat blijkt gelukkig ook in het boek, dank daar voor! Ik herken er iets van wat sinds mijn diakenwijding op Facebook staat. Bij relatiestatus heb ik toen ingevuld: “het is ingewikkeld”. Want eerlijk gezegd – shocker – beschouw ik God niet als mijn partner. Er staat in het boek dan ook terecht een vraagteken achter die uitdrukking. Ja, ik heb mijn leven aan Zijn dienst gewijd. Ik leef voor Hem, en poog met Hem te leven. Maar ik ben er één van velen, van Zijn kinderen en van de grote familie van God die de kerk is. Daar voel ik me prettiger bij dan bij een soort grote claim op mijn relatie met Hem. Hoewel er verschillen zijn tussen reguliere singles en singles van mijn soort, zeg maar, zijn er ook wel wat overeenkomsten.

We hebben dezelfde dingen nodig om gelukkig te worden in onze levensvorm. Eén van de tips die achter in het boek staat is: wees thuis bij jezelf. Laat dat nu ook het advies zijn dat mijn eerste geestelijk leidsman mij jaren geleden gaf. Het gaat over het kunnen uithouden van het alleen-zijn, maar ook over het genieten van vriendschap. In de vriendschap met andere priesters ervaar ik een vorm van intimiteit. Ik kan die niet vergelijken met andere vormen van intimiteit, maar ik stel vast dat ik me er veilig en goed bij voel. Denk bijvoorbeeld aan deze liefdespoëzie: “Jouw goedheid is mijn thuis en de plek waar ik me veilig voel”. Dat is intimiteit. En het zijn woorden die Benedictus XVI tot zijn opvolger Franciscus sprak.

Celibaat en trouw

Wat ook naar voren komt is ‘trouw’. Man en vrouw zijn trouw aan elkaar. Effectief, door niet met een ander naar bed te gaan. Maar minstens net zo belangrijk is om ook affectief trouw te zijn, op het vlak van je emoties. Dat gaat over een bepaald meesterschap over je verlangens, zeker wanneer je verlangt naar iemand die bij een ander hoort. Dan ben ik affectief ontrouw aan mijn commitment. Als ongehuwde en als priester bestaat ook het gevaar dat iemand haar affectieve trouw verliest bij mij. Iemand kan zich onbegrepen en onbevredigd voelen in de eigen relatie. Als single ben ik niet per se een gevaar voor die relatie. Maar ik moet me bewust zijn dat iemand kan willen wegvluchten bij mij. Het overkomt mij regelmatig dat ik – in mijzelf – een heldere grens moet trekken: ik kan niet het surrogaat worden voor iets dat iemand in het eigen huwelijk niet vind. Niet alleen om trouw te blijven aan mijn eigen keuzes, en om net zo min de trouw van een ander te ondergraven.

Het vraagt dus onderhoud. Maar ik heb een bevoorrecht leven. En ik ben blij dat iets daarvan in het boek terug te vinden is. Waar Rebecca hier vooral een bijdrage aan levert is een positieve waardering van het single bestaan. Als Gold Card single kan ik dat alleen maar toejuichen. Het is gemakkelijk om te zien wat er niet is: geen relatie, geen erkenning misschien? En dan ook nog vuile bordjes … Maar ik beaam het advies dat aan het eind van het boek gegeven wordt: omarm je bestaan. Meer nog: geniet ervan! Natuurlijk is er gebrokenheid. Maar we kunnen ons ook blind staren op gebrokenheid, op dezelfde manier waarop we ons blind staren op de schijnbaar perfecte levens van mensen die in real life Ikea-folders wonen. Jezus spoort ons aan om minder te tobben, en méér te leven. In de woorden van de kerkvader Ireneüs, om af te ronden: “de glorie van God is de levende mens”.


Deze blog is gebaseerd op de respons van Anton ten Klooster bij de presentatie van het boek Mooi niet alleen van ds. Rebecca Onderstal en verscheen eerder op de persoonlijke blog van Anton ten Klooster.

, , , , , , , , , , ,

Anton ten Klooster

Anton ten Klooster is priester van het Aartsbisdom Utrecht. Na een glansrijke carrière in de parochies Paus Johannes XXIII en H. Suitbertus, is hij in 2015 begonnen aan een promotieonderzoek over de zaligsprekingen aan de Faculteit Katholieke Theologie van de Tilburg School of Catholic Theology. Bij Gods gratie vindt hij ook nog eens tijd om te bloggen op fatheranton.blogspot.nl.

Alle berichten van Anton


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *