Over homohuwelijk en kinderrechten – Bisschop Fürst legt uit

Eerder deze week schreef Bisschop Gebhard Fürst, van het Duitse Bisdom Rottenburg-Stuttgart, een brief aan de leden van de bisdomraad nadat hij nogal negatief in het nieuws was gekomen omdat hij een homoseksueel paar een kerkelijke ceremonie voor de bezegeling van hun relatie had geweigerd. Zijn brief is een heldere uitleg die de balans vindt tussen leer en pastoraal, en ook een tijdige tekst in Duitsland en daarbuiten. De bisschop onderstreept de problemen die de Kerk ziet, niet alleen wat betreft het huwelijk tussen mensen van hetzelfde geslacht, maar ook met kunstmatige inseminatie, draagmoederschap en adoptie. Deze problemen hebben, volgens Bisschop Fürst, voor een groot deel te maken met de rechten van iedereen.

Bischof_Fuerst_2008

Hier volgt mijn vertaling van de brief:

“Beste leden van de bisdomraad!

Vanwege bepaalde ontwikkelingen wil ik een uitleg geven over een onderwerp dat de harten, hoofden en gemoederen van vele mensen bijzonder heeft beziggehouden in de afgelopen week.

U heeft kunnen horen en lezen dat ik niet aan het verlangen heb kunnen voldoen van een homoseksueel stel dat als geregistreerde partners samenleeft en een kerkelijke ceremonie wilde. Mijn beslissing volgde op een geschreven correspondentie met één van de betrokken personen, de heer Kaufmann. In een brief heb ik hem uitgelegd waarom ik niet kon instemmen met een kerkelijke ceremonie om de relatie van hem en zijn partner te zegenen.

Ik heb hem geschreven dat een kerkelijke ceremonie voor stellen van hetzelfde geslacht niet mogelijk is en heb hiervoor ook de redenen gegeven. ‘Zegeningen zijn niet alleen privéhandelingen, maar ook handelingen van de Kerk, die gericht is op het christelijke beeld van de mens. Ceremonies voor partners van hetzelfde geslacht kunnen daarom niet worden gehouden. Mede omdat zulke vieringen het beeld kunnen geven dat ze “quasi-sacramenteel” zijn (vg. Duitse Bisschoppenconferentie, Protocol van 25/26 november 2007, n. 7). Dit sluit niet uit, maar veeleer in dat pastorale begeleiding altijd en in alle gevallen mogelijk is en dat elke vorm van discriminatie van de personen in kwestie vermeden moet worden.’

U weet dat ik hevig ben aangevallen en terechtgewezen in de publieke media. Hier had ik van tevoren rekening mee gehouden en ik heb mijn beslissing met deze kennis genomen en zal mijn positie als bisschop achteraf niet veranderen vanwege hevige aanvallen. In deze positie ben ik mij bewuste van de collegiale eenheid met mijn broeders van de Duitse Bisschoppenconferentie.

Het argument van de mogelijkheid dat een kerkelijke zegen gezien kan worden als een kerkelijk huwelijk is achteraf gezien juist gebleken. Vele media spraken van een kerkelijk huwelijk in de Lutherse Schlosskirche in Stuttgart. De beelden van de viering, de foto’s van de uitwisseling van ringen en een aantal andere onderdelen hebben dit beeld gecreëerd.

Het Ierse referendum over het homohuwelijk heeft een nieuwe dimensie toegevoegd aan het debat over relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht.

De beweging “Ehe für alle” en sommige deelstaatregeringen richten zich op de volledige gelijkstelling van geregistreerde partnerschappen en het huwelijk en gezin, dat onder speciale bescherming staat volgens de grondwet van de Bondsrepubliek Duitsland.

Ik tolereer dat er in een pluralistische en seculiere maatschappij een vorm van leven kan bestaan dat door de staat vastgesteld is, zoals het geregistreerd partnerschap, en dat dit bescherming en rechten moet hebben. Natuurlijk zijn niet alle inwoners van een vrije democratische maatschappij gebonden aan het christelijke mensbeeld, dat een ondubbelzinnig en helder beeld van het huwelijke en gezin als de verbintenis tussen man en vrouw met een openheid naar kinderen omvat. Maar ik vraag me af of de staat niet ook, en in het bijzonder, de taak heeft om het culturele erfgoed van de westerse christelijke traditie, waaruit zijzelf voortkomt en waarin een maatschappij die gekenmerkt wordt door menselijke waardigheid en mensenrechten, te beschermen. Een deel van dit erfgoed is een prominente plaats voor het huwelijk en het gezin als kern van de maatschappij en garantie voor de toekomst van die maatschappij.

Ik wijs echter een volledige gelijkheid van geregistreerde partnerschappen van man-man en vrouw-vrouw met huwelijk en gezin af. Ongelijke dingen kunnen niet behandeld worden alsof zij helemaal gelijk zijn. Ik weet van geen gemeenschappen of groepen mensen in de recente geschiedenis die ooit iets hebben ingesteld voor man-man en vrouw-vrouw relaties, laat staan met de naam huwelijk.

Dit is in het bijzonder van groot belang voor het recht op adoptie. Hier zie ik een compromis op het gebied van de belangen van het kind. Ik ben er van overtuigd dat de tweezijdigheid van de mannelijke en vrouwelijk geslacht, die als enige menselijk leven kunnen voortbrengen en waar geen kind zonder kan worden verwekt, ook goed en nodig is voor de opvoeding en ontwikkeling van kinderen na de geboorte.

Tegenwoordig maakt de voortplantingstechnologie een nieuwe vorm van adoptie mogelijk: door het doneren van ei- en zaadcellen, door middel van in-vitrofertilisatie en door draagmoederschap is het mogelijk dat twee homoseksuele mannen een kind kunnen laten voortbrengen en aanschaffen. Ik raad dit artikel in de Frankfurter Allgemeine van 4 april 2015, met als titel ‘Jouw tweeling is van mij’, ten zeerste aan. Het artikel heeft als ondertitel: ‘Als mannen het tarief van het draagmoederschap opbrengen: in vele landen explodeert de babymarkt voor homoseksuelen. De risico’s voor vrouwen worden overspoeld in de propagandastrijd.’ Vanwege de tijd kan ik u niet in detail vertellen hoeveel menselijke embryo’s door deze methode worden geselecteerd en gedood, hoeveel tienduizenden in euro’s of dollars worden betaald, en hoe de geselecteerden, vaak draagmoeders die in diepste armoede en analfabetisme leven, tot objecten worden gemaakt, van hun rechten ontdaan en gediscrimineerd. Ik kan u veel vertellen dat u versteld zal doen staan, vanuit mijn kennis van de biotechnologie en vanuit mijn eigen ervaring, bijvoorbeeld in Californië, in de grootste IV-kliniek van de Verenigde Staten, waar ik twee uur lang heb gesproken met het artsen- en verplegersteam van de IV-afdeling.

Het FAZ-artikel dat ik hiervoor genoemd heb, besluit met deze zin, over de voortplantingsindustrie die zich binnen de ‘baby-business’ ontwikkelt en over de discriminatie van draagmoeders: ‘Een groep die zelf te lijden heeft onder gebrek aan recht zou er goed aan doen zorgvuldig na te denken hoe ver het wil gaan voor een kind.’ Is het verdedigbaar voor hen om vrouwen te discrimineren en menselijke embryo’s te selecteren?

Samenvattend wil ik zeggen: Geregistreerde partnerschappen moeten door iedereen in de maatschappij getolereerd worden en mogen niet gediscrimineerd worden. Ik wijs een kerkelijke zegen of viering af. Ik wijs ook het ‘homohuwelijk’, het ‘huwelijk voor allen’ af. Het welzijn van kinderen heeft duidelijk voorrang over  de wensen van geregistreerde partners. Ik beschouw het verlangen van homoseksuele geregistreerde partners naar kinderen door middel van in-vitrofertilisatie en draagmoeders als onverantwoordelijk.

Het blijft voor ons, de Kerk, de lastige taak om discriminatie op dit gebied te bestrijden en de waardigheid van elke persoon te respecteren en te ondersteunen.”

De Duitse bisschoppen worden er tegenwoordig vaak van beschuldigd dat zij zich alleen druk maken om de pastorale zorg en niet echt om de leer van de Kerk, behalve hoe zij deze kunnen veranderen. Maar de Kerk heeft beide nodig. Bisschop Fürst laat dat in deze tekst zien: hij geeft de feiten van de leer over huwelijk en gezin aan, en onderstreept daarnaast de pastorale behoeften van de gelovigen die er om wat reden dan ook niet in slagen te behalen wat het geloof vraagt. Ik denk dat dat de juiste weg is. We kunnen niet kiezen tussen leer en pastoraal, maar hebben ze allebei nodig.

, , , , , , , , , , , , ,

Mark de Vries

Mark is in 1979 in Emmen ter wereld gekomen, en woont alweer ruim tien jaar in het Groningse hoge noorden. De laatste jaren in gezelschap van verloofde en kat. Sinds 2007 is hij katholiek, wat wel fijn was, want daarvoor was hij niks. Nou ja, niet dat hij wist. Mark blogt over allerlei lokale en internationale katholieke zaken in het Engels op In Caelo et in Terra, en op Broodje Paap probeert hij dat af en toe ook in het Nederlands.

Alle berichten van Mark


3 reacties op “Over homohuwelijk en kinderrechten – Bisschop Fürst legt uit”

Laat een reactie achter op sylviavandenheede Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *