Geldwolven in schaapskleren

Onlangs riep ik niet-gelovigen en andersgelovigen op om hun antichristelijke spotprenten naar ons te sturen en beloofde daarbij om op een respectvolle manier te antwoorden op spot en godslastering. Vandaag behandel ik de prenten die over het thema ‘geld’ gaan. Zo kreeg ik van een lezer het onderstaande plaatje opgestuurd.

Het album 'In God We Trust, Inc.' van Dead Kennedys toont een crucifix gemaakt van een dollarbiljet.
Het album ‘In God We Trust, Inc.’ van Dead Kennedys toont een crucifix gemaakt van dollarbiljetten.

De lezer had ook een trui met deze afbeelding erop, die volgens hem door Dead Kennedys bedoeld was om tv-dominees aan de kaak te stellen. Zij zouden meer bezig zijn met zakken vullen dan met het geloof. Nu kunnen we het als christenen natuurlijk onprettig vinden als het kruis van Christus wordt voorgesteld als een dollarbiljet, maar ik vind het juist erg treffend, gezien de boodschap die de maker wil overbrengen. Het schrille contrast tussen het heilige en het profane is nu juist wat de artiest wil benadrukken.

Als katholiek zou ik het me natuurlijk heel gemakkelijk kunnen maken door erop te wijzen dat de tv-dominees allemaal protestants zijn, maar dat zou wel erg flauw zijn. De meeste christenen, zowel katholieken als protestanten, zullen denk ik niet veel moeten hebben van tv-dominees die veel geld en aanzien verwerven, maar verder weinig aan liefdadigheid doen. Er zijn wel voorbeelden te bedenken van christenen die rijk en beroemd zijn geworden over de ruggen van hun goedgelovige volgelingen. Maar dat dit niet echt ‘christelijk’ is, daar zijn gelovigen en ongelovigen het denk ik wel over eens. Het is dus terecht dat dit soort misstanden aan de kaak worden gesteld. Toch is ook de katholieke Kerk niet immuun voor dergelijke kritiek. Dat blijkt ook wel uit de meer antikatholieke prentjes over dit onderwerp.

Money is evil?
Money is evil?

Allereerst kunnen we natuurlijk opmerken dat in de Bijbel staat: “Want de wortel van alle kwaad is geldzucht.” (1 Tim. 6, 10). Het spreekt voor zich dat dat niet betekent dat geld op zich kwaad is. Toch lijkt de maker van de afbeelding een zekere hypocrisie te willen aankaarten. De kerk wordt voorgesteld als een geldwolf in schaapskleren, die er op uit is om zich te verrijken aan het gelovige volk. Het plaatje hieronder doet daar nog een schepje bovenop.

Bidden voor de hongerigen met een gouden kruis.
Bidden voor de hongerigen met een gouden kruis.

Als we dit plaatje mogen geloven, dan heeft de Kerk een enorme rijkdom vergaard en bidt zij voor de hongerigen, in plaats van haar rijkdom aan te wenden om hen te voeden. Maar is deze kritiek terecht? Het is inderdaad zo dat je in de katholieke Kerk veel gebouwen en voorwerpen zult aantreffen van grote waarde. Toch hebben al die dingen meer waarde voor het ‘gewone’ (en vaak ook arme) kerkvolk, dan voor de leiders van de Kerk. Als je uit bent op rijkdom, is het dan een logische keuze om een celibatair leven te leiden zodat je je in een kerk kunt omringen met kunstvoorwerpen en gouden kelken en kruizen? Ik denk dat er slimmere, beter lonende manieren zijn om je ambities waar te maken. De kunstschatten zijn juist door gelovige ambachtslieden en kunstenaars gemaakt ter ere van God. Zij hebben daarvoor hun mooiste werk afgeleverd en talloze gelovigen kunnen daar van meegenieten als ze in de kerk komen. Niet iedereen houdt van pracht en praal, maar voor sommigen kan het juist heel inspirerend werken. Een indrukwekkend kerkgebouw dat prachtig versierd is, geeft mensen het gevoel dat ze in een eerbiedwaardige en heilige ruimte zijn.

De recente discussies over kardinaal Eijk en zijn vermeende (wan)beleid van het sluiten van kerkgebouwen toont twee dingen aan. Enerzijds is de Kerk er financieel niet zo goed aan toe als sommigen wellicht denken. Anderzijds is het sluiten van die gebouwen voor kerkgangers heel pijnlijk. Wat zou er gebeuren als de kerk haar gebouwen en haar kunst zou verkopen? We zouden morgen alle hongerige mensen kunnen voeden, maar overmorgen zouden zij weer honger hebben en bovendien ook nog eens klagen dat ze geen kerk meer hebben.

Maar wat de maker van het prentje (en degenen die hem verspreiden) vooral over het hoofd ziet, is dat de katholieke Kerk al ontzettend veel aan liefdadigheid doet. Zij bidt niet alleen voor de hongerigen, zij voedt hen ook. Er is geen organisatie ter wereld die zoveel geld uitgeeft aan liefdadigheid als de katholieke Kerk. Het zorgen voor de armen en de zwakken in de samenleving is een zeer christelijke traditie. Zonder de invloed van het christendom op onze samenleving en zonder christelijke kerken in deze maatschappij zou het maar treurig gesteld zijn met de zorg voor armen. De secularisatie heeft wat dat betreft zelfs gevolgen voor niet-kerkelijke liefdadigheidsinstellingen, omdat vrijwilligerswerk erg populair is onder kerkgangers en zij daar ook profijt van hebben. De toename van het atheïsme kan dus negatieve gevolgen hebben voor de hongerigen.

Het is daarom erg kort door de bocht om kerkleiders ervan te beschuldigen geldzuchtig te zijn. Natuurlijk zijn christenen niet per definitie heilig. Als dat zo was, dan hadden zij geen verlosser nodig gehad. Christenen belijden dat zij zondaars zijn. Dat wil zeggen dat ze er niet aan ontkomen dat ze hun fouten hebben. Een zo’n zonde is geldzucht. De Bijbel waarschuwt er niet voor niets voor. Er zijn dus zeker christenen die hebben geprofiteerd van hun mede-gelovigen of die dat nog steeds doen. De katholieke Kerk heeft wat dat betreft zeker geen zuiver verleden. Zo hebben onder meer machtsmisbruik en een zucht naar rijkdom onder geestelijken en zelfs pausen ertoe geleid dat de reformatie kon ontstaan en de christelijke eenheid in Europa werd doorbroken. Dat moeten we vooral niet gaan verbloemen. Maar de christelijke boodschap is juist dat we onze naasten moeten liefhebben en dus ook voor de armen moeten zorgen. Met de hoge morele standaarden die christenen vaak propageren, valt de hypocrisie des te meer op wanneer zij zich er niet aan houden. Maar gelukkig kunnen we constateren dat deze standaarden ervoor hebben gezorgd dat de westerse samenleving een traditie van liefdadigheid heeft en dat met name de christelijke kerken hierin uitblinken.

, , , , , , ,

Jaap de Wit

Jaap is geboren in 1978 in het wonderschone Bergen op Zoom, en thans woonachtig in Gouda. Overdag is hij software engineer en ‘s avonds is hij Rooms-Katholiek. Hoewel hij kort na zijn geboorte al een tijdje katholiek is geweest, was hij jarenlang atheïst. Op een dag in 2010 liep hij per abuis tegen het het ware geloof aan en sindsdien zit hij weer stevig in de kerkbanken. Sinds 2012 is hij enthousiast lid van Koor Padua en sinds 2014 is hij ook acoliet in Gouda.

Alle berichten van Jaap


11 reacties op “Geldwolven in schaapskleren”

  • Hallo Jaap,

    Ik begrijp dat de grote massa van katholieke gelovigen gruwelt van de misbruiken die hebben plaatsgevonden in hun kerk.
    Dat doet niets af aan het feit dat de kerk als instituut met hun leidinggevenden (inclusief de paus zelf) deze zaken altijd bewust in doofpot hebben gehouden.
    Kardinaal Simonis met zijn “wir haben es nicht gewusst” is tekenend.

    In mijn ogen probeer je de beerput die uiteindelijk geopend is te bagatelliseren en af te doen als het verdraaien van feiten en complottheorien. Uiteraard kan ik nog wel veel meer belastende stukken citeren, maar dat lijkt me een herhaling van zetten.

    Laten we het er maar ophouden dat ik een gekleurde anti-religieuze bril op heb en jij “hear no evil see no evil” oogkleppen.

    Vr.gr.,

    GROBBO

    • Jaap de Wit schreef:

      Beste GROBBO,

      Het is inderdaad duidelijk dat we er met een andere bril tegenaan kijken. Ik begrijp dat je de indruk hebt dat ik de beerput wil bagatelliseren, maar dat vind ik toch een beetje jammer.

      Ik ontken geenszins dat er personen binnen de Kerk zijn geweest die verkeerd hebben gehandeld toen ze werden geconfronteerd met misbruikzaken onder hun bevoegdheid. Daarbij zaten ongetwijfeld ook personen op hoge plaatsen binnen de hiërarchie. Ik denk dat ik duidelijk ben geweest dat dit verschrikkelijk is en verwerpelijk.

      Maar wat bewijst dit? Hooguit dat christenen zeker geen heiligen zijn, ook niet degenen die officiële functies binnen de Kerk bekleden. Ik denk niet dat er één katholiek was die daarvan nog overtuigd moest worden.

      Ik ben katholiek geworden rond de tijd dat de schandalen in alle hevigheid woedden. Ik heb deze toen dus ook met de nodige interesse en een kritische blik gevolgd. Ik kan me dus ook niet vinden in je opmerking dat ik de affaire met ‘hear no evil, see no evil’ oogkleppen op zou bekijken, aangezien ik van mening ben dat er binnen de Kerk genoeg dingen zijn gebeurd die men met recht ‘evil’ zou kunnen noemen.

      Wat ik wel betreur, is dat er in de media dingen zijn geschreven die inderdaad de zaken nogal verdraaien en daardoor een vertekend beeld geven. Ook de commissie Deetman kwam tot die conclusie, en de feiten zijn wat dat betreft ook objectief verifieerbaar. Ik denk dat niemand gebaat is met de verdraaiingen en – in sommige gevallen – regelrechte leugens, die hierbij zijn verspreid (bijv. over Ratzinger) en die toch hardnekkig in kranten en op internet blijven rondhangen.

      Zelfs zonder die ‘spookverhalen’ zijn de feiten echter al afschuwelijk genoeg. Zoals ik al zei tonen ze aan dat ook geestelijken niet per definitie heiligen zijn, en ik geef direct toe dat dat een understatement is. Wat we verder met dat gegeven doen, hangt inderdaad af van de bril waarmee we de wereld bekijken. En dan kunnen we concluderen dat we op dat punt in ieder geval verschillen.

      Met vriendelijke groet,
      Jaap de Wit

  • Helder, to the point, zo zijn we het gewend. Dank je wel voor alle tijd die je in deze discussie steekt. ‘Wat baten kaars en bril…’, maar wie weet, misschien is er een uil die toch wil lezen.

  • Beste Jaap,

    “De suggestie dat de Kerk miljarden aanwendt en haar macht misbruikt om de rechtsgang te belemmeren en priesters uit de gevangenis te houden is dan ook, op z’n zachtst gezegd, uit de lucht gegrepen.”

    In de verdergaande seculisering van Nederland (gelukkig) kwam de kerk steeds meer onder druk te staan openheid van zaken te geven. Ze moesten met de billen bloot.Tegen hun zin. Reken maar dat anders de doofpot dicht was blijven zitten.
    Wat zegt zoiets over de gristelijke moraal?

    Ik citeer uit het rapport Deetman:

    De bisdommen hebben documenten en soms complete dossiers vernietigd die verwezen naar kindermisbruik. In drie van de zeven bisdommen gebeurde dat systematisch, in de andere incidenteel.
    Ook zes van de negen onderzochte congregaties en ordes hebben systematisch ‘geschoond’. De meeste stukken zijn al jaren geleden verdwenen; in enkele gevallen is het mogelijk recent gebeurd.
    Dat blijkt uit de bijlage van het eindrapport dat de commissie-Deetman vorige week heeft opgesteld over het seksueel misbruik van minderjarigen in de Rooms-Katholieke Kerk. In haar conclusies maakt de commissie hier geen melding van.
    Het vernietigen van dossiers bevestigt berichten van vorig jaar. Toen gaf toenmalig bisschop Bluyssen van Den Bosch tegenover NRC Handelsblad toe in de jaren 70 dossierste hebben vernietigd. Ook de inmiddels overleden bisschop Ter Schure gooide belastende dossiers weg. Hij was bisschop van Den Bosch van 1985 tot 1998.
    De bisdommen die systematisch stukken vernietigden, zijn Den Bosch, Breda en Roermond. In het archief van het bisdom Den Bosch werden door de commissie-Deetman helemaal geen stukken over zedenzaken meer aangetroffen. In Breda waren “duidelijke aanwijzingen” dat archivalia over ontspoorde priesters zijn verdwenen. In Roermond blijken alle gevoelige stukken tussen 1972 en 1995 verdwenen. In het jaar 1972 trad bisschop Gijsen aan. Hij bevestigde tegenover de onderzoekers dat in zijn opdracht de stukken zijn vernietigd.
    Bij de andere bisdommen konden sommige dossiers of afzonderlijke stukken niet worden teruggevonden. Bij het aartsbisdom Utrecht doet “de afwezigheid van geschreven materiaal in bepaalde bekende gevallen van misbruik vermoeden dat af en toe een brief of aantekening al of niet opzettelijk buiten het archief is gehouden”, aldus de onderzoekers.
    Ook congregaties en ordes hebben systematisch geschoond. Bij de salesianen gebeurde dat mogelijk onlangs nog. Dossiers van salesianen tegen wie aanklachten zijn ingediend, blijken leeg of geschoond. Dat geeft volgens de onderzoekers “te denken”.

    Citaten uit ander onderzoek.

    Wanneer er klachten binnenkomen, is de betreffende priester meestal zojuist overgeplaatst naar een ander diocees, of wordt naar Zuid Amerika gestuurd totdat de zaak enigszins is bekoeld.

    In dat jaar werd 38% van de gevallen toegedekt of vergeven, waarna zij hun taak konden hervatten bij dezelfde kinderen

    Hoezo de rechtsgang niet belemmeren?

    • Jaap de Wit schreef:

      Beste GROBBO,

      Nogmaals, het seksueel misbruik staat ver van het onderwerp van dit artikel, dus ik heb eigenlijk geen zin om daar hier nog veel verder op in te gaan. Desondanks is je reactie om een aantal redenen nogal opmerkelijk. Vandaar dat ik hier nog even een aantal feiten op een rij zet.

      Allereerst beweer je dat je uit het rapport Deetman citeert. Dat is onwaar. Het stuk dat eronder volgt is integraal overgenomen uit een artikel van Joep Dohmen uit het NRC Handelsblad van 20 december 2011 en niet uit het rapport Deetman. De heer Dohmen heeft al vaker de feiten inzake het misbruik in de kerk verdraaid en speculaties als feiten verpakt, en dat doet hij ook weer in dit artikel.

      Het stuk begint al misleidend door te stellen dat het vernietigen van dossiers die verwezen naar misbruik in drie bisdommen systematisch en in andere incidenteel gebeurde, en dat zes van de negen congregaties en ordes systematisch hebben geschoond. Het rapport Deetman toont een heel ander beeld. Het stelt vast dat het normaal is dat archieven een beleid hebben om (periodiek) oude archieven op te schonen en dossiers te vernietigen. Omdat in de media het beeld was ontstaan dat de Kerk systematisch misbruikdossiers vernietigde, heeft de commissie aan bisdommen en congregaties gevraagd om gedurende het onderzoek geen archieven te schonen.

      Tijdens het onderzoek is onder meer gekeken naar het opschoningsbeleid. Sommige bisdommen en congregaties hadden zo’n beleid, al dan niet op papier vastgelegd, en anderen niet. Ook in bisdommen waar geen officieel beleid was om oude archieven op te schonen, bleken soms dossiers van bekende misbruikzaken te ontbreken. Dat betekent natuurlijk nog niet per definitie dat daar sprake is van het opzettelijk wegmoffelen van misbruikdossiers.

      Maar goed, er zullen inderdaad gevallen zijn geweest waar dat is gebeurd. Dat is natuurlijk vreselijk en niet goed te keuren, maar het gaat erg ver om te suggereren dat dit een algemeen beleid van de Kerk is. Nergens blijkt dat er systematisch specifiek misbruikdossiers werden vernietigd. Integendeel, er waren zelfs plaatsen waar processtukken m.b.t. geestelijken apart werden bewaard. De commissie concludeert dan ook (Deel 1, blz. 589):

      “Hoewel sprake is geweest van schoning van de archieven – soms op grond van op papier vastgelegd archiefbeleid, soms niet – is de Onderzoekscommissie verrast door de rijkdom aan informatie die zij in de kerkelijke archieven heeft aangetroffen.”

      En even verderop:

      “Ook de toegang tot de zogeheten ‘geheime archieven’ is niet op bezwaren gestuit.”

      Dezelfde commissie is overigens niet te spreken over het beeld dat in de media is ontstaan naar aanleiding van het onderzoek. Zij schrijft (Samenvatting, blz. 11):

      “Het beeld dat in de media is ontstaan over dit misbruik, moet mede op basis van het surveyonderzoek, op belangrijke punten worden bijgesteld:
      Ten eerste moet het beeld dat seksueel misbruik van minderjarigen primair een zaak is geweest van de Rooms-Katholieke Kerk worden bijgesteld. Seksueel misbruik van minderjarigen komt breed voor in de Nederlandse samenleving.
      Ten tweede heeft het misbruik niet hoofdzakelijk plaatsgevonden in onderwijsinstellingen. Wel blijkt zich rond onderwijsinstellingen een specifiek probleem te hebben voorgedaan. Zoals de Onderzoekscommissie eerder concludeerde is het risico op seksueel misbruik in een instelling groter dan daarbuiten. Dat geldt voor instellingen in het algemeen en niet specifiek voor louter rooms-katholieke instellingen.
      Ten derde wijkt ook het beeld in de media over de aard en ernst van het misbruik af van de bevindingen van de Onderzoekscommissie.”

      En elders concludeert ze (Deel 2, blz. 345):

      “Ondanks de kanttekeningen en onzekerheden kan worden vastgesteld dat seksueel misbruik van minderjarigen binnen de Rooms-Katholieke Kerk een weinig voorkomend fenomeen met veel variatie is.”

      Goed, elk geval is er één te veel, maar laten we dus wel even het perspectief in het oog houden. Het komt zeker niet vaker voor dan bij andere organisaties en de commissie stelt vast dat de afhandeling door bisdommen in sommige gevallen wel goed ging en in sommige gevallen niet.

      Daarnaast zijn er naar aanleiding van beschuldigingen van Dohmen twee onderzoeken gedaan naar de vraag of Justitie de Kerk de hand boven het hoofd zou houden, en uit beide onderzoeken bleek dat die beschuldigingen ongegrond waren.

      Verder eindig je je stuk met wat je noemt ‘citaten uit ander onderzoek’. Dit zijn echter (voor zover ik kan achterhalen) geen citaten uit een onderzoek, maar komen uit een samenvatting van een expliciet anti-kerkelijk boek uit de jaren ’90, waarin ook diverse onderzoeken worden genoemd, maar dat helaas niet meer te verkrijgen is. Uit welke onderzoeken die citaten komen en hoe betrouwbaar deze zijn, is dus onmogelijk te achterhalen.

      Je schrijft dat de Kerk met de billen bloot moest door druk door een toenemende secularisering, maar dat dat tegen hun zin was, en dat anders alles wel in de doofpot zou zijn gebleven. Dit is een prachtig fabeltje. De Kerk heeft de Commissie Deetman naar aanleiding van steeds meer geluiden over seksueel misbruik zelf in het leven geroepen. Dit lag trouwens ook in de lijn van een wereldwijde ontwikkeling binnen de Kerk. Toen Kardinaal Ratzinger vanuit zijn positie als Prefect van de Congregatie van de Geloofsleer begon te vermoeden dat het seksueel misbruik binnen de Kerk meer dan slechts een aantal incidentele zaken waren, heeft hij er voor gevochten om wat dat betreft de zaken boven water te krijgen en misbruikplegers te straffen. Deze lijn heeft hij doorgezet toen hij paus werd en dit heeft tot concrete stappen geleid om misbruik binnen de Kerk aan te pakken.

      Je stelt de vraag wat dit alles zegt over de ‘gristelijke moraal’. Welnu, de christelijke moraal is vrij helder. Waarom zou je überhaupt de suggestie willen wekken dat seksueel misbruik of het verkeerd afhandelen van klachten omtrent misbruik ook maar iets te doen heeft met de christelijke moraal? Er is geen christen die zoiets zou goedkeuren. Ja, er zijn inderdaad geestelijken die het desondanks toch gedaan hebben en ieder weldenkend mens weet dat dit fout is. Dus ook iedere katholiek, of het nu een leek is of een geestelijke, wil dat misbruik zoveel mogelijk wordt voorkomen, dat daders worden aangepakt en slachtoffers ondersteund.

      Heb jij trouwens gezien hoe mensen in een volle kerk tot tranen waren geroerd toen een geëmotioneerde pastoor tijdens de preek op kerstavond 2011 het seksueel misbruik besprak? Nee? Ik wel. En ik heb ook in mijn omgeving gezien dat iemand melding deed van misbruik door een geestelijke en van de kerk gratis een advocaat en andere hulp kreeg aangeboden. Probeer dat maar eens bij een andere instelling als de zaak al verjaard is. Hoe erg het ook is dat die dingen zijn gebeurd, we zouden als samenleving kunnen leren van hoe de Kerk hiermee omgaat. Niet dat dat perfect is en dat daar geen kritiek op te leveren valt, maar de Kerk ligt wereldwijd in ieder geval voorop wat betreft het aanpakken van misbruik binnen de eigen organisatie, zowel wat betreft recente gevallen als gevallen uit het verleden.

      Geen enkele katholiek is ongeroerd gebleven door de verhalen van misbruik die zijn bovengekomen. Ze zijn afschuwelijk en niet goed te praten. Het staat ook vast dat sommige bisschoppen in het verleden totaal verkeerd hebben gereageerd op beschuldigingen van misbruik door priesters. Veel slachtoffers zijn daardoor zo getraumatiseerd dat ze begrijpelijkerwijs niets meer van de Kerk willen weten. Anderen zijn nog steeds gelovig en gaan nog naar de kerk. Wat zegt dat dan over hun ‘gristen moraal’? Hoe gemakkelijk is het om daar als buitenstaander een oordeel over te vellen. Zonder enig verstand van hoe de Kerk intern werkt, maar gewapend met Google en de nodige vooroordelen komen een heleboel mensen al een heel eind. Maar terwijl zij maar al te snel klaarstaan om het misbruikschandaal als een stok tegen christenen te gebruiken, staan er wereldwijd ook gewoon gelovige mensen klaar om te luisteren naar de slachtoffers en hen op te vangen. Ik denk dat dat veel meer zegt over onze moraal.

      Tot zover de discussie over het ‘belemmeren’ van de rechtsgang en verdachtmakingen over de ‘gristelijke moraal’. Zoals gezegd, gaat het bovenstaande artikel over het vooroordeel dat christelijke leiders hun zakken willen vullen. Wie daar nog zinvolle aanvullingen over heeft, gaat zijn gang maar. Maar ik ga hier verder geen ongegronde roomse complottheorieën tolereren. Als je daar behoefte aan hebt: het internet staat er vol van en je kunt ook een boek van Dan Brown kopen.

      Hartelijke groet,
      Jaap de Wit

  • Wel als je de pedofiele priesters hiermee uit de gevangenis weet te houden. Gewone burgers worden gewoon jarenlang opgesloten. Blijkbaar gelden voor katholieke pedofiele priesters andere wetten. Iets met geld en machtsmisbruik denk ik.

    • Jaap de Wit schreef:

      Beste GROBBO,

      Het is waar dat de Kerk geld uitgeeft aan schadevergoeding voor slachtoffers van seksueel misbruik, hoewel het in dit geval misschien een beetje kort door de bocht is om van ‘de’ Kerk te spreken. Het zou kunnen suggereren dat de Kerk in financieel-organisatorisch opzicht één organisatie is. Dat is niet het geval. De schadeclaims zijn wereldwijd verspreid over verschillende bisdommen en kerkelijke instanties die verantwoordelijk zijn voor de betreffende gevallen. Dat heeft er al toe geleid dat sommige bisdommen failliet zijn gegaan, bijvoorbeeld in de Verenigde Staten.

      Natuurlijk zal iedereen het er over eens zijn dat het beter was geweest als er helemaal geen seksueel misbruik was geweest door geestelijken. Op de belangrijkste plaats had er dan een heleboel verschrikkelijk menselijk leed bespaard gebleven, maar daarnaast zou men het geld veel beter hebben kunnen gebruiken waarvoor het bedoeld was (onderhoud, kosten, liefdadigheid, etc.). Wat de schadevergoedingen aan slachtoffers dus te maken hebben met het onderwerp van bovenstaand artikel, is me niet duidelijk.

      Los daarvan mag gezegd worden dat de kerk onder leiding van Benedictus XVI begonnen is om de onderste steen boven te halen wat betreft de misbruikzaken die zich in het verleden hebben voorgedaan, en alles in werking te stellen om dit leed in de toekomst te voorkomen. Daarbij zijn door de Kerk vrijwillig schadevergoedingen uitgekeerd in misbruikzaken die vanuit juridisch standpunt al lang verjaard waren. De kerkelijke procedures zijn wereldwijd flink aangescherpt, en daarnaast schrijft het Vaticaan ook voor dat bisdommen ook de lokale autoriteiten inschakelen. Uiteraard staan de kerkrechtelijke procedures helemaal los van de strafrechtelijke procedures. De Kerk heeft bijvoorbeeld de macht om priesters te ontslaan, maar het is de taak van de lokale autoriteiten om ze strafrechtelijk te vervolgen. Dit gebeurt ook feitelijk en verschillende priesters zijn daardoor achter de tralies beland. De suggestie dat de Kerk miljarden aanwendt en haar macht misbruikt om de rechtsgang te belemmeren en priesters uit de gevangenis te houden is dan ook, op z’n zachtst gezegd, uit de lucht gegrepen.

      Hartelijke groet,
      Jaap de Wit

  • GROBBO schreef:

    De katholieke kerk heeft al meer als een miljard euro besteed aan het afkopen van rechtzaken tegen pedofiele priesters. Iets met doofpot gristelijke moraal? Dat geld komt gewoon van de lopende rekening. Dus suggereren dat het geld van de kerk bestaat uit onroerend goed en voorwerpen zijn leugens.

  • Jaap,
    Dat heb je goed ‘uit de doeken gedaan’.
    Komt er nog bij dat vandaag pastoors (en bisschoppen) vaak de grootste nood hebben aan inkomsten om hun kerken open te houden en het vaak broodnodige onderhoud ervan te kunnen betalen.
    (Misschien eens een al dan niet humoristisch artikel over de toestand van vele kerken vandaag?)

Laat een reactie achter op GROBBO Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *