Oecumenische maaltijd

• Marsha
• 3 november 2013
• De keukenkatholiek
• 0

Je hebt ze soms gewoon, van die dagen dat je steeds net achter de feiten aan lijkt te lopen. Ik heb ze regelmatig en ik kan je verzekeren: mijn humeur wordt er doorgaans niet beter van. Als katholieke moeder probeer ik dan vroom de vrouwen en mannen aan te halen die wijzer waren dan ik – iets dat niet altijd even gemakkelijk is wanneer het brood en de pindakaas je om de oren vliegen. Op de betere dagen kom ik nog tot hoogstaande gedachten als “Dank u, Heer, voor deze kans om mijn geduld te vergroten en een beter mens te worden.” Op slechtere dagen kom ik niet verder dan “God, zorg dat deze dag voorbij gaat…”, of zelfs “Oh, God, nee, niet dit óók nog!”

Enfin, dit soort dagen zijn mooie gelegenheden om jezelf te oefenen in geduld, compassie en nét mis mikken met het vaatwerk. (Want geloof me, als je maar enigszins ongefocust bent gooi je zo raak, en dan zit je weer bij de tandarts of op de eerste hulp op zo’n maandagochtend en dat is ook niet bevorderlijk voor je stresslevel zo aan het begin van de week. Mocht je beginnend vaatwerkgooier zijn, dan adviseer ik je er op vrijdagen mee te beginnen. Dat geeft je tenminste nog een goed excuus om het weekend eerder in te luiden.)

Deurbel

Op de betreffende rampdag was ik net met een diepe zucht en een welverdiende bel rode Vino de Misa Miro op de bank neergezegen toen de bel ging. “Heilige Rita van Cascia, Heilige Ambrosius van Optina, Heilige Ingeborg van Frankrijk – schenk mij geduld in deze duistere uren!” fluisterde ik terwijl ik door het glas van de voordeur heen het profiel van mijn buurvrouw zag opdoemen.

“Dag buurvrouw, had je er nog op gerekend vanavond?” begroette ze me. “Natuurlijk!” antwoordde ik vol bravoure, mezelf onderwijl afvragend waar ze het in ’s hemelsnaam over had. Die Tupperwareavond, was dat vanavond? Maar daar had ik me toch niet voor opgegeven? Was het de ledenvergadering van de kantklosvereniging? Of zou ik op de babyfoon passen terwijl zij naar de ouderavond van hun School met de Bijbel gingen?

Mijn buurvrouw zag waarschijnlijk mijn twijfelende blik en informeerde met haar haviksblik of ik wel wist dat we hadden afgesproken dat we vanavond gezamenlijk zouden eten. “Natuurlijk!” antwoordde ik weer, en voegde er luchtig aan toe dat ik alleen ineens twijfelde of haar dochter nu allergisch was voor schaaldieren en noten of voor schaaldieren en lactose. “Alle drie,” antwoordde ze me, “en voor ei. Maar doe geen moeite, hoor, ze eet wel wat salade.” “Zes uur bij ons dan?” “Ja, prima, tot straks hè? Dahaaaag!”

Boodschappenlijstje

Zoals je begrijpt sloeg met de deur ook de blinde paniek toe. Had ik dat werkelijk toegezegd? Waar haalde ik op vrijdagmiddag om vier uur eten vandaan voor 18 personen? En wat dan? Was het een speciale feestdag, zouden we iets vieren? Ik besefte me dat mijn kennis over protestantse eetgewoonten danig tekort schoot om een juiste inschatting te maken van de juiste maaltijdcomponenten.

Starend naar het nog lege boodschappenlijstje sloeg de schrik me om het hart. Ik besefte me dat het vrijdag was. Ook dat nog! Als goede katholieken eten wij uiteraard op vrijdag vis. In ons geval is dat eigenlijk belachelijk, aangezien wij a) de gehele verdere week doorgaans óók geen vlees eten (wat niet alleen te wijten is aan de vegetarische eetgewoonten van moeder de vrouw, maar des te meer aan het feit dat zij een enfant terrible is als het aankomt op het klaarmaken van vlees), en b) geen hard werk op het land verrichten waardoor we een sluiproute rond het vasten hoeven te verzinnen om toch de benodigde kilocalorieën binnen te krijgen. Het is feitelijk ons eerbetoon aan onze voorouders, aan de katholieke traditie die in alle vormen en maten komt.

Varkensworst

Ik herinnerde me nog van een druilerige avond vol Wikipediageklik dat protestanten dat vasten – tot de Reformatie op woensdag én vrijdag – maar onzin vonden, en juist een uiting van uiterlijk vertoon en schijnheilige vroomheid, en een poging Gods genade te kopen. Waren het niet ook de reformatoren die indertijd demonstratief varkensworst gingen eten tijdens de Veertigdagentijd? Ai – dat betekende dat ik mijn buren met geen mogelijkheid vis kon voorzetten vanavond. Maar ja, om nu vlees te bereiden, uitgerekend op vrijdag? Niet dat ik geen rekening wilde houden met de buren, maar daarvoor ben ik toch werkelijk te stijfhoofdig. Nee, wat ik zocht was een werkelijk oecumenisch maal. Iets waaraan niemand aanstoot kon nemen, waar geen allergenen in zaten en waaraan we ons allemaal konden spijzen. Na enig denkwerk had ik het. Onderwijl het Laudate neuriënd trok ik de kastjes open.

Het werd nog best gezellig die avond. Of het te maken had met het gezamenlijke gebed of met de fles witte rum die ik lastminute leeggegoten had in de bowl, zullen we nooit weten. Hoe dan ook ben ik weer een les wijzer. Instant aardappelpuree is bijna niet van verse te onderscheiden als je ‘m opleukt met wat verse kruiden. En afspraken schrijf je direct op.

VLEES NOCH VIS

INGREDIËNTEN:

• 500 gram aardappelen, geschild en in blokjes
• 5 plakjes hartige taartdeeg, ontdooid
• zonnebloemolie
• 1 ui, fijngesneden
• 2 teentjes knoflook
• 1 theelepel komijn
• ½ theelepel cayenne peper
• ½ theelepel koriander
• zout naar smaak
• 100 gram champignons, in plakjes
• 2 theelepels geraspte verse gember
• 150 gram kikkererwten
• 100 gram verse spinazie
• 150 gram tuinerwten, ontdooid

BEREIDING:

Kook de aardappelen in 15 minuten gaar. Verwarm de oven voor op 175 graden. Vet een springvorm in met wat olie en bekleed deze met de taartdeegplakjes.

Verwarm 1 eetlepel olie in een hapjespan. Fruit hierin de ui 5 minuten. Pers de knoflook er boven uit en bak nog even mee. Doe dan de specerijen, zout, champignons en gember erbij. Bak dit nog even door, tot de champignons goed gebakken zijn. Als je meer pit wilt in de taart kun je een peper fijnsnijden en met de champignons toevoegen.

Doe de aardappelen en kikkererwten erbij in de pan. Stamp het geheel grof plat. Voeg dan de spinazie en tuinerwten toe en roer goed door.

Vul de taartvorm met de groentevulling en druk dit aan. Bak de taart zo’n 45 minuten.

Eet smakelijk en hatseflats!

Tip: Heb je weinig tijd en wil je tóch een oecumenische bijdrage leveren? Doe wat ijsklontjes in een karaf en vul aan met water. Succes verzekerd!